De Rots blijft de toppers opstapelen. Zaterdag 15 april stond het Gentse Needle & the Pain Reaction op ons kleine podium. Jammer genoeg moest de groep beginnen voor ongeveer 8 man maar daar kwam al vrij snel verandering in. We hebben allemaal gehoord van groepen die de zaal leeg spelen maar NATPR speelde De Rots gewoon vol. Het drietal knalde vooral nummers uit hun CD 'Pheromone' door de boxen maar verraste regelmatig met leuke covers en een meer dan energierijke precènce. Tegen het einde van hun set gooiden de heren er een fantastische versie van AC/DC's Let There Be Rock tegenaan. De Rots ontplofte zo'n beetje. Tussendoor werden we nog eens verrast op een stukje pure death metal en een knappe intro (gepikt van Doe Maar maar wie maalt daar nog om). Needle & the Pain Reaction zal in ieder geval in mijn ogen een topper blijven en ik ben dan ook meer dan tevreden over deze avond.
23 april passeerde het Zwitserse Monkey 3 in Antwerpen. In extremis werd de groep op het kleine podium van De Rots geboekt. Dit kwartet bracht post-rock van een zeer hoog niveau, met psychedelische projecties op het grote scherm én het drumstel. Toen de groep er – om iets na 20.00- aan begon, was er niet al te veel publiek aanwezig maar een dik half uur later stond De Rots vol en zat de sfeer en meer dan dik in.
Op het programma stonden vooral nummers uit hun laatste CD (39 Laps) waaronder hun sublieme ‘Xub’. De instrumentale nummers van de Zwitsers gingen er bij het hele publiek als zoete koek in. Het was dan ook niet verwonderlijk dat ze werden teruggeroepen voor een paar bisnummers.
Het was in ieder geval een zeer intens optreden waarbij de afwezigen meer dan ongelijk hadden.
Met het wegvallen van Whole Lotta DC, headliner van het Antwerpse Monsters Of Rock Tribute Festival en het te elfder ure afgelasten van het evenement, leek het erop dat Höt de trip uit Rimini, Italië voor niets had gemaakt. Gelukkig viste Michel van rockcafé De Rots de Italianen op, net als hun landgenoten van Axtra (tribute Megadeth) om in zijn oergezellig rockcafé toch eer te betuigen aan hun grote helden. Voor een select publiek Mötleylovers bracht Höt een erg kleurrijke set. Visueel niet echt gelijkend, auditief des te meer, wisten de vier mannen, aangevuld met één Nasty Habit lookalike strakke versies van “Live Wire”, “Too Fast For Love”, “Looks That Kill”, “Shout At The Devil”, “All In The Name Of…” en “Smokin’ In The Boys Room” te serveren. De sfeer was zo ongedwongen dat het publiek zelf zijn favoriete Mötleynummers mocht kiezen. Zo kreeg ik mijn “Wild Side” en werd even later ene PR, algemeen hoofdredacteur van Mindview, de microfoon in de hand gestopt om mee te zingen met “Home Sweet Home”… Een bijzonder leuke set dus van deze Italiaanse vrouwenzotten. “Girls Girls Girls”! (KM)
